برای کرافت (2013 )، کت و شلوار زنانه در شیراز به دنبال ایجاد سبکی احترام آمیز و خنثی از لباس بود که به زنان در تجارت اجازه می داد تا به صورت بصری با مردان به عنوان انسان های متفکر درگیر شوند تا اشیاء جنسی.
نویسنده همچنین به اطلاعاتی از فالودی (1991) اشاره می‌کند و استدلال می‌کند که بین سال‌های 1980 و 1987، فروش سالانه کت و شلوارهای دوخت زنانه تقریباً 6 میلیون واحد افزایش یافته است که سودی معادل ششصد میلیون دلار برای بخش صنعت مد محسوب می‌شود.
در نتیجه، زنان با استفاده از لباس خود به عنوان یک موضوع ارتباط بصری که به آنها امکان می داد در موقعیت شغلی مشابه مردان قرار گیرند، شروع به موقعیت خود در بخش کار کردند.
Entwistle (2002 ) اشاره می کند که در محیط کار، زنان بیشتر از مردان با بدن و لباس مرتبط هستند. و اینکه آنچه می پوشند بیشتر از آنچه می پوشند یک موضوع اخلاقی است.
این به این معنی است که زنان هنوز در زمینه لباس پوشیدن خود در انواع زمینه های مختلف احساس سوال می کنند. از منظر صنعت مد، این امکان را برای ترندها و لباس های بی شماری فراهم می کند که زنان می خواهند بپوشند.
این واقعیت که زنان می خواهند به خرید لباس ادامه دهند نشان دهنده سلسله مراتبی برای مد است که از دست اندرکاران این صنعت پیشی می گیرد.
در حال حاضر کت و شلوار خیاط زنانه در همه بخش ها ایجاد شده است. به لطف روندهای مختلف در بازار، سبک های جدیدی از این لباس از طریق ترکیب پارچه ها و تزئینات ایجاد می شود.
بنابراین، کت و شلوار دوخته شده همچنان در بخش کار با نمادی از قدرت و احترام و در سایر زمینه های ظرافت و کاربردی مشاهده می شود.
در واقع، نماد کت و شلوار خیاط زنانه، از آغاز آن به عنوان کت و شلوار خیاط مردانه، تقریباً 170 سال بعد هنوز در مد است. با فریاد: قدرت، آزادی و احترام، اضافه کردن برابری به این لیست .
