اثرات اسباب بازی دخترانه شیک نامناسب اگر پدر و مادر هر دو کار کنند، صرفاً به این دلیل که در غیر این صورت نمی توانند مخارج زندگی لازم را تامین کنند، که این قاعده است و استثنا نیست، فقط فشار را بر همه افزایش می دهد.
ما والدین تمایل بیشتری به جبران در جای دیگر داریم، شاید با اسباب بازی های بیشتر.
کودکان باید تا حد امکان مستقل با اسباب بازی های هدایت شونده یا تعاملی بازی کنند.
پس از 15-20 دقیقه، کودکان کوچک به هر حال دیگر به یک چیز یا بازی توجه نمی کنند. و خلاقیت ابتدا نیاز به کمی تلنگر دارد.
این را می توان به عنوان مثال هنگام بازی در گودال ماسه ای مشاهده کرد، زمانی که ما کیک شن و گیلاس را سفارش می دهیم و سپس صادقانه منتظر یک توده شن منسجم کوتاه مدت هستیم. دفعه بعد شگفت انگیزترین طعم های بستنی را خواهیم داشت. فقط حیف که فعلا از شن درست شده.
کریسمس، عید پاک و تولدها سریعتر از حد انتظار نزدیک می شوند و سطح استرس به طور نامتناسبی در حال افزایش است:
از یک طرف، فشاری که برای انجام درست و آموزشی آن تحت فشار هستید و می خواهید تا حد امکان بدون آلاینده انجام دهید. به لطف قفسههای برآمده اسباببازی، ما بلافاصله غرق در محرکها و دستکاریهای خرید میشویم، با وعده اسباببازیهای ظاهراً ارزشمند، اما با استفاده بسیار کم برای کودک.
اتاق ها پر می شود و عدم درک در مورد کسالت ناشی از آن با آن افزایش می یابد. با بلوکهای ساده چوبی، که با آنها مزرعهای با حصارها، که با چند حیوان از «پارک ژوراسیک» تا یک مزرعه روستایی تکمیل شده است، کاملاً متفاوت است.
به عبارت دیگر: اگر کودکی به قفسه پر از دنیاهای بازی خود نگاه کند، همیشه نتیجه نهایی را فورا می بیند و اگر امروز آن را دوست نداشته باشد، در مقابل آن می ماند، مانند ما در مقابل قفسه سوپرمارکت با 35 مربای توت فرنگی.
کاملاً متفاوت از قبل دو صندوق با بلوک های ساختمانی، چند مجسمه چوبی و پارچه یا اسباب بازی های ساختمانی یا خشت و رنگ. اینجاست که افکار چرخشی شروع میشوند:
«امروز چه دنیایی یا چه اسباببازی میتوانم از این بسازم؟»، «آیا احساس میکنم یک غار یا بهتر است بگوییم یک قلعه سرخپوستان هستم؟» خوب است اگر کودک پس از آن حوصلهای داشته باشد در حالی که دارد.